Ζωγράφιζε καρδιές στην αμμουδιά
και μ' ένα κόμπο πάντα στο λαιμό του
ρωτούσε γιατί έσβηναν παιδιά
που είχαν άλλο χρώμα απ' το δικό του
Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει;
Και έντυνα αλήθεια την ψευτιά
να μην τρομάζει
Γιατί αλυσοδένουν τη χαρά;
Ποιος έστειλε τον ήλιο στο χαμό του;
Γιατί τα περιστέρια είναι νεκρά;
Ποιος βάφτισε το διάολο θεό του;
Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει;
Και έντυνα ημέρα τη νυχτιά
να μην τρομάζει
Τον είδα ένα βράδυ στ' ανοιχτά
ταξίδευε με φάρο τ' όνειρό του
κι αγάπης φυλλαράκια στα μαλλιά
να βρει τον κόσμο τον αγγελικό του
Το ξέρει πως ετούτος δεν αλλάζει
Και έντυσε τη μνήμη λησμονιά
να μην τρομάζει
(Τιμητική διάκριση στους Ποιητικούς Αγώνες που έγιναν στη Λευκίμμη της Κέρκυρας το 2009)
